اسلام و نوع متفاوت تنبیه کودک
خـانـواده اى از دسـت فرزند شرورشان کلافه شده بودند.بى ادبى فرزند خردسال , پدر و همه اهل منزل را رنج مى داد.بیرون از منزل نیزکسى از آزار و اذیت او آسایش نداشت . پدر نیز هر بار او را به باد کتک مى گرفت , به امید این که بر اثر تنبیه , دست از کارهاى زشت بردارد, امافایده اى نداشت .
روزى دسـت فـرزنـد خـود را گرفت و نفس زنان , نزدحضرت ابوالحسن (ع ) آورد و از وى شکایت کـرد.حـضـرت نـگـاهـى بـه آن مـرد کـرد و خـواسـت راه و روش تربیت کردن را به او بیاموزد.
فرمود:فرزندت را نزن .مرد از خودش پرسید: پس چگونه فرزندم را تربیت کنم .منتظربودتا ادامه کلام امام را بشنود.امام ادامه داد: براى ادب کردنش ازاو دورى و قهر کن .مـرد گـویا دنیاى جدیدى در تربیت فرزند به رویش گشوده شد.
درهمان لحظه تصمیم گرفت شـیـوه قهر و دورى را پیشه خود سازدوبافرزندش سخنى نگوید.در همین فکر بود که ادامه کلام امـام , او راآگـاه تـر کـرد.امـام فرمود: ولى مواظب باش قهرت زیاد طول نکشد وهرچه زودتر با فرزندت آشتى کن.[۱]
شیوه تنبیه بدنى در تربیت کودک هیچ تاثیرى ندارد, بلکه نتیجه عکس دارد.چون علاوه بر عـادت بـه تـنـبیه , عظمت و ابهت پدر ومادر و یا معلم را نزد کودک خدشه دار مى کند و راه براى تربیت بعدى نیز بسته مى شود.
[1]بحارالانوار, ج ۱۰۱, ص ۹۹ .
منبع:amoorohani.com
تاریخ انتشار: 1396/05/30
