امام صادق(ع) می فرماید: «سه گروه هستند که دعایشان مستجاب نمی شود:
1.کسی مالی داشته باشد و بی مورد تمام آن را انفاق کند، بعد بگوید پروردگارا به من روزی عطا کن. خداوند عزّ و جلّ می فرماید: آیا به تو روزی نداده بودم.
2.کسی در خانه اش بنشیند و برای به دست آوردن روزی تلاش نکند و از خدا درخواست روزی کند خداوند عزّ و جلّ می فرماید: آیا راه به دست آوردن روزی را برایت قرار ندادم.
3.مردی که همسرش او را اذیت می کند 1 و او می گوید: خدایا! مرا از دست او نجات بده، خداوند می فرماید: آیا کار او را به تو واگذار نکردم».2
با توجه به این روایت و روایات مشابه باید گفت:
1.نفرینی که در این جا مطرح شده به معنای رها و خلاص شدن از همسر با آن اوصاف است که از جمله آن می تواند تقاضای مرگ همسر و حتی مرگ خودش باشد.
2.عصبانیت هایی که منجر به نفرین های سخت مثل آرزوی مرگ، می شود یا به صورت غیر جدّی بوده که در این صورت اصلاً استحقاق استجابت ندارد و یا این که آن قدر فشار از ناحیه همسر بر او زیاد است که به طور جدّی به مرگ راضی است و این زمانی است که به اصطلاح کارد به استخوان رسیده باشد.
3.در این صورت بهترین راهکار چیست؟ یا باید بسوزد و بسازد که این خود دو صورت دارد:
الف.در برخی از موارد مانعی وجود دارد که چاره ای جز صبر ندارد؛ مثلاً فرزندانی از آن همسر دارد برای خراب نشدن آینده آنان مجبور است تحمّل کند که در این صورت نفرین هم معنا ندارد که در هر صورت وجود وی لازم است.
ب.یا این که مانعی وجود ندارد؛ لذا دلیلی برای صبر نمی بیند. به سخن دیگر، از یک طرف آن قدر فشار و سختی زیاد است که به مرگ راضی است و از طرف دیگر دلیلی موجّه برای تحمّل این همه سختی وجود ندارد، در این صورت که راهی برای اصلاح وجود ندارد، به هیچ وجه با هم تفاهم نداشتند، راهکار آن است که از طلاق - که بدترین حلال است3 - کمک گیرد، نه آن که زن را همچنان در قید ازدواج خود نگه داشته و آرزوی مرگ برای او کند.
شکیبا باشید...
